Rozdział Czternasty.

Laura opadła na sofę całkowicie pozbawiona sił. Ile nerwów jeszcze popsuje jej ten człowiek.?
Jak zniesie go przez cały rok.? Co zrobi kiedy skończą się jej pieniądze.?
Nie chciała o tym teraz myśleć i na jej szczęście do domu wbiegła Rossie.
-Lauruś, Lauruś..-dziewczynka biegła, łapiąc szybko oddech.
-Wolniej Iskierko. -skarciła ją łagodnie brunetka,podnosząc się z kanapy.
-Dobrze się czujesz.?-spytała swoim dziecięcym głosikiem.
-Tak, już jest lepiej. Amanda Cię przyprowadziła.?-spojrzała na zamknięte drzwi.
-Tak. Z Maggie nauczyłyśmy się czytanki. Chcesz posłuchać.?-mówiła z entuzjazmem.
-To za chwilę, teraz chcę z Tobą porozmawiać.
-O czym.?
Laura głośno przełknęła ślinę, po czym uśmiechnęła się radośnie.
-Byłam dziś u pana Waltersa..
-Waltersa.?-spytała podejrzliwie.
-To adwokat mojej cioci.
-Co u niego robiłaś Lauruś?
-Byłam u niego i podpisałam pewien dokument, który pozwolił mi zostać .. Twoją mamą.
Rossie nie kryła zdziwienia. Otworzyła szeroko usta i przyglądała się zaniepokojonej Laurze.
-Cieszysz się.?-Laura spytała niepewnie.
-Jesteś moją nową mamą.?- wydusiła w końcu.
-Tak. Od chwili kiedy Cię poznałam, chciałam nią byc Iskierko.
-Naprawdę.?
Brunetka przytaknęła , po czym przytuliła dziewczynkę do siebie.
-Kocham Cię.-wyszeptała jej cicho do ucha.
-A ja Ciebie Lauruś, a ja Ciebie.-odparła, tuląc się dalej.
-To jak poczytasz mi przed snem.?
-Jaasssne, mamo.!-krzyknęła i wybiegła na korytarz, kierując się do swojego pokoju.
Laura jeszcze przez chwilę stała w bezruchu, uśmiechając się szeroko do siebie.
Znów poczuła ciepłe ukucie w sercu. Dzięki tej małej sześciolatce znów poczuła,że jest w tym domu mile widziana.
-Laaauruś, idziesz>?-usłyszała nagle krzyk dziecka dochodzący z góry.
-Tak, już idę.
Rossie przeczytała Laurze fragment, którego się nauczyła, po czym wzięła kąpiel i zasnęła.
Laura też długo nie czekała, żeby zasnąć. Zaraz po szybkim prysznicu udała się do krainy Morfeusza.

Następnego dnia zaraz po odprowadzeniu Rossie do szkoły, Laura postanowiła wyjaśnić sobie wszystko z Rossem.
Ta nowojorska przybłęda musi znać swoje miejsce.!
Kiedy ubierała się na niezbyt chciane spotkanie, usłyszała dźwięk mechanicznej piły.
Podeszła do okna i uchyliła firankę. Na podjeździe przed sąsiednim domem Ross ciął na kawałki połamaną wczoraj jabłoń.
Przez jakiś czas przyglądała się chłopakowi,jak zręcznie włada piłą. Miała wrażenie,że praca sprawia mu przyjemność. Nawet nie było po nim widać śladu zmęczenia.
Skrzyżowała ręce na swoim ulubionym białym topie. Dziwny człowiek.
Co ciotka w nim widziała,żeby powierzyć mu taki spadek to pilnowania. Na pewno ją omotał. Na pewno.!
Nie mogąc dalej słuchać tej mechanicznej symfonii, odeszła od okna i sięgnęła po torebkę.
Wyciągnęła z niej list, który dał jej adwokat i płynnym ruchem go otworzyła.
Po chwili pogrążona była w lekturze..

***

Hej Pysie. ;*

Wiem, cholernie krótkie, ale w nagrodę jutro wstawię aż dwa rozdziały. ! ;)

Pozdrawiam ciepło,

Maddie Moon.